<TEAM LANGEBERG/VAN GEMEREN 1991-1996
In 1990 is de Zaandammer FRANK LANGENBERG getuige van een trucktrial wedstrijd in Belgie.
Als hij weer thuis is vertelt hij vol enthousiasme aan iedereen die het maar horen wil over deze extreme vorm van trucksport.
Een van zijn toehoorders is RON VAN GEMEREN, een vriend van hem.
Frank en Ron bezoeken dat jaar samen een trucktrial wedstrijd in het noorden van Frankrijk.
Ron wordt ook aangestoken door het trial virus en het is hier dat de twee vrienden besluiten om ook met het trucktrial mee te gaan doen.
Niet gehindert door de summiere kennis die zij bezitten over de sport beginnen zij aan dit avontuur.
Frank was al in het bezit van een Amerikaans legervoertuig wat wel geschikt leek te zijn voor dit doel, het was een GAMAGOAT.
En aangezien Frank iedereen al verveeld had met dit speeltje en de nieuwigheid er nu wel af was lag de keus om dit voertuig te gaan gebruiken voor trucktrial wel voor de hand.
Frank neemt de rol als rijder en manager van het team op zich en Ron maakt zich het navigeren eigen en neemt ook de technische zaken onder zijn hoede.
Voor het ombouwen en de verdere ontwikkeling van het voertuig is Ron dan ook verantwoordelijk, hij voert het meeste werk ook uit, samen bedenken ze oplossingen.
Zo worden de diverse technische en praktische problemen in de Werkplaats van Ron opgelost.
Frank is druk doende om het transport van de gamagoat op te lossen, de truck moet naar de wedstrijden die door heel Europa heen gehouden worden, getransporteerd worden.
En om nu met het beestje zelf over ‘s heren wegen te rijden is geen goed plan.
Het transport wordt gevonden in de vorm van COR SCHUILENBURG.
Cor hadden Ron en Frank ontmoet bij de trial wedstrijd in noord Frankrijk, en hij was in het bezit van een Reo trekker met oplegger,dit is ook een Amerikaanse leger truck.
De man met de imposante baard wilde de Gamagoat naar de wedstrijden toe transporteren in ruil voor een dubbel start.
Bij de trial mag een voertuig met twee verschillende teams twee maal starten.
Cor zou dan zelf ook gaan rijden in onze goat.
De eerste wedstrijd die er gereden zou worden vond plaats in Kunzak, Tjechie.
Helaas kon Ron door omstandigheden niet meerijden met deze wedstrijd.
Frank had zijn vriendin Marja zover gekregen dat zij als navigator zou instappen. Frank zou deze eerste wedstrijd heel veel leren over het trialen en de gedragingen van de Gamagoat.
Het was ook hier waar het team van Cor met de vers geprepareerde Gamagoat twee maal over de kop van een berg rolde.
De truck werd er niet mooier van maar de door Ron geconstrueerde rolbeugel was wel getest en goed bevonden.
Er was geen noemenswaardige schade, alleen hier en daar gedeukt.
De Gamagoat werd ingedeeld in de standaard 3 klasse, S3, en dit eerste zeizoen heeft het team vooral veel ervaring opgedaan.
De tekortkomingen van de truck kwamen nu dan ook wel aan het licht.
Er moest flink gewerkt worden om de truck en zijn bemanning naar groter hoogten te brengen.
Frank had inmiddels ander transport geregeld, een echte Leyland vrachtwagen ging dienst doen als transportmiddel.
Zo waren ze niet meer afhankelijk van Cor en konden ze als aleennmet de goat deelnemen aan de trials.
Naar diverse wedstrijden heeft deze leyland truck zijn werk gedaan, naar na terugkomst van een wedstrijd in Litouwen moesten ze constateren dat de leyland versleten was.
Een mercedes ex leswagen werd de opvolger en deze heeft frank tot het laatste gebruikt als transport truck.
Als eerste gingen er bij de gamacoat ander banden op, met groffer profiel en groter in diameter.
De standaard NATO banden voldeden zeer slecht in het terrein.
Er was op deze truck ook geen stuurbekrachteging aanwezig, waardoor Frank en Ron zich regelmatig klem reden.
Zelfs als Ron meehielp vanuit zijn bijrijders positie aan het stuur trekken liet het Amerikaanse vernuft zich niet sturen.
Samen hebben ze heel veel uren besteed om iets uit te denken om er toch een stuurhulp op te bouwen.
uiteindelijk is het na heel veel hoofdbrekens en expermiteren een goed werkende stuur bekrachtiging opgebouwd.
En hoogstandje op knutselgebied,zeker bij deze truck en met een low budget.
De ruimte om voorin een hydrocilinder in te bouwen tbv de vooras is nihil, en aangezien het truckje geheel van alluminium vervaardigd is moesten alle steunen met bouten en moeren vastgezet worden.
Ook de achterste stuuras werd voorzien van een hydrolische cilinder die synchroon met de voorste moest gaan.
Zelfs een hydrolische pomp voor de druk moest op de motor gebouwd worden.
Al deze energie resulteerd drie jaar later in 1994 in een eerste plaats in het EK trucktrial Frank en Ron werden EUROPEES KAMPIOEN S3.
Zo werd er voor Nederland een stuk geschiedenis geschreven want dit was de eerste keer dat er een Nederlands team het kampioenschap won.
Samen hebben ze een hoop verbeterd aan de Gamagoat, een constante ergenis waren de aandrijfassen.
Het gebeurde soms wel vier of vijf keer per wedstrijd dat er een as brak.
Het vervangen van een as duurde ongeveer een 30 minuten waardoor we vaak een sectie misten en zo extra strafpunten kregen.
Het probleem van de assen is nooit helemaal opgelost, er is wel gezocht naar zwaardere assen maar deze konden door ruimte gebrek niet gemonteerd worden.
Ook de versnellingsbak is vervangen door een exemplaar van een Chevrolet pickup truck.
deze kon er zo aan geschroefd worden, allen de versnellings hendel zat anders.
Deze bak was wel veel sterker, van de orginele hadden ze er al twee stuk gereden.
Om tactische redenen werd er besloten om halverwege 1995 een dubbelstart te gaan maken.
Ron klimt nu zelf ook achter het stuur en zijn navigator wordt Wilma Warner.
Frank gaat met de Oostenrijker Michael Flamm rijden.
Het rijden Gaat Ron goed af, deze dubbelstart geeft niet het gewenste resultaat, ook al eindigen Ron en Wilma als derde, een plaats voor Frank.
Omdat Ron zijn tijd ook aan ander dingen wil gaan wijden en ook is er een verschil van inzicht ontstaan besluiten Ron en Frank ieder hun eigen weg te gaan.
Zo komt er een eind aan het EERSTE NEDERLANDSE TRUCKTRIAL TEAM.
GAMAGOAT
de Gamagoat of M561 is een Amerikaans amfibie leger voertuig voorzien van 3 assen.
de eerste 2 assen zitten onder de trekker en de 3 as bevind zich onder de aanhanger.
Het voertuig is 6 wiel aangedreven (6X6) en de voor en eerste en derde as sturen.
Ondanks 2 sturende assen heeft hij toch een draaicirkel van ongeveer 20 meter.
deze uitvoering werd gebruikt als troepentransporter.
Als het voertuig te water gaat functioneren de wielen als aandrijving en roer.
de aandrijving geschied door een 100 pk sterke DETROIT 3 cilinder tweetact diesel met roots compressor.
Deze drijft een 4 versnelingsbak aan die gekoppelt is aan een tussen bak met hoge en lage gearing.
Deze tussen bak is gemonteerd op de vooras en van hieruit gaat er een as naar het midden differencieel en van uit deze gaat er een as naar de aanhanger.
De aanhanger is door middel van een cardanische ophanging aan de trekker gemonteerd.
De differencielen zijn voorzien van platen sperren.
De voor en achter as zijn onafhankelijk geveerd door schroefveren en de midden as door een bladveer overdwars.
het geval weegt zo,n 3500 kilogram en is geheel gemaakt van alluminium.
GASTRIJDER BIJ TEAM SCUILENBURG
Nadat Ron gestopt was bij het team van Langenberg kwam er in 1996 een wedstrijd in Nederland die meetelde voor het EK.
De man die verantwoordelijk was voor de eerste nederlandse wedstrijd was
Cor Schuilenburg.
Deze sympatieke Arnhemer met zijn karakteristieke baard was er in geslaagd om
diverse sponsoren enthousiast te maken zodat het evenement doorgang kon vinden.
En wat was er mooier dan dat te doen tijdens het Truckstar festival op het cirquit
van Assen.
Cor bezat een tweetal Tatra,s waarvan hij zelf de 813 8X8 met dubbele cabine bestuurde.
De ander Tatra, een 813 8X8 raketdrager met titanium pantser cabine werd bestuurd door Wim Kampschreur die hoge ogen gooide in het EK.
Beide wagens reden in de S5 klasse. (deze klasse is ook door Cor geintroduceerd nadat hij meegereden had als enigste 8X8 tussen de S4 klasse,het regelement ging toen niet verder dan S4)
Cor, altijd inventief had bijde wagens ingeschreven en de bijrijders plaatsen verhuurd aan een radio station die deze plaatsen via een loting weggaf aan diverse visuelegehandicapte.
Cor had Ron benaderd om een Gast wedtrijd te rijden hier in assen, want cor wilde
alle twee wagens van hem in de strijd gooien.
zelf kon Cor niet rijden omdat hij in de organisatie zat zodat de wagen waar hij
normaliter zelf in reed ook een dubbelstart maakte.
Ron deelde de Tatra 813 pantsercabine met Wim Kampschreur in een dubbelstart.
Als bijrijder kregen ze steeds een andere Visueel gehandicapte mee, als bijrijder
waren ze niet zo geschikt, maar deze mensen hadden wel de dag van hun leven gehad.
Ron eindigde uiteindelijk als vijfde, gezien de omstandigheden niet eens zo slecht
Een van de 4 andere door cor uitgenodigde gastrijders was Ton Stoker, en het was hier waar Ron en Ton elkaar ontmoeten en zo werd de basis gelegd voor een nieuw trucktrial Team.
TEAM STOKER/VAN GEMEREN 1996-1999
Het trucktrial bloed kriebelde al weer in Ron zijn aderen en Ton Stoker uit Heeswijk-Dinter zocht iemand om samen een nieuw team te vormen.
Een mooie gelegenheid om de krachten te bundelen.
De formule was eigenlijk hetzelfde als in het team Langenberg/van Gemeren.
Ron verzorgde de technisch afdeling en zou wederom gaan navigeren en Ton ging zich bezighouden met het team management en ging de truck besturen.
het team ging drijven op de financien van Ton, en Ron ging zich geheel belangeloos inzetten voor het team.
Als eerste moest er natuurlijk een truck komen, want daar draait het hele circus om.
Ton had zijn zinnen gezet op een Tatra 813 6×6, dit vond hij een tot de verbeelding sprekende truck.
En in de toen nog Parijs-Dakar rally reden ook een paar van deze trucks mee en deze stonden hun mannetje in de monster rally.
Bij de firma Wienen, de nederlandse Tatra dealer werd een ingeruild exemplaar van dit type gevonden.
het was een zand kiep auto geweest die zijn leven lang met 20 ton zand op zijn rug gereden had.
de wagen werd naar de (nieuwe) werkplaats van Ron gereden om hem daar verder te prepareren voor de wedstrijden.
Ron had inmiddels aardig wat know how over de regels van de truck-trial sport zodat het ombouwen van de truck soepel verliep.
Ton toog elke vrije zaterdag naar de Zaanstreek om Ron in zijn werkplaats te helpen met de ombouw van het project.
Noemenswaardige problemen deden zich niet voor en na een klein jaar stond de tatra erbij om door een ringetje te halen.
Schoehuijs bedrijfswagens uit Zaandam stond garant voor de donatie van diverse truck onderdelen zoals lucht ketels en leidingen.
En Herman schoehuijs had in in zijn jongere jaren ook aan Tatra’s gewerkt en het team maakte graag gebruik van zijn kennis omtrend deze Tjechische techniek.
In de eerste instantie wilde Ron en Ton met de Tatra zelf over de weg naar de wedstrijden rijden.
In die tijd niet zo vreemd want het heel veel deelnemers, vooral uit het oosten van Europa, deden dit.
Maar na rijp beraad en diverse afwegingen werd toch besloten om een transport middel te zoeken voor het gevaarte.
De firma Schoehuijs had nog een trekker staan welke voor dit doel geschikt was, een renault R 240.
Na wat reparatie, keuring en schoonmaken (hij was gebruikt als rangeer trekker, erg vet van binnen) kon hij de toets der critiek doorstaan.
nu nog een oplegger vinden, bij van der Linde uit Veghel stond een mooie semi die prima voor dit doel geschikt was.
Jan van der linde, ook de beroerste niet vond het wel leuk allemaal en stelde deze semi ter beschikking van het tweetal.
Het team en de materialen waren gereed voor de eerste wedstrijd in de Ek truck trial welke verreden werd in Kunzak, tjechie.
niet gehinderd door enige kennis van het rijden met trekker oplegger gingen de twee teamgemoten op pad.
De renault reed goed, ware het niet dat het beestje een beetje slingerde doordat de schotel een beetje achter de achteras geplaatst was(makelijk bij het rangeerwerk).
En als er wat heuvels in het zicht kwamen begon de temperatuurmeter als hoogtemeter te werken hoe hoger de heuvel, hoe hoger de temperatuur.
Ook het vermogen viel een beetje tegen,gecombineerd met een 12 gangen Fuhller ongesynchroniseerde versnelingsbak waarvan de spliter wel heen maar niet terug geschakeld kon worden verliep de rit zonder problemen.
De twee avontuuriers hadden wel door dat truck rijden wel wat van je vergt.
zeker met een uit frankrijk afkomstig spartaans vehikel als deze oer truck over net zulke Oost Europeese oer wegen.
maar ze komen toch aan bij de wedstrijd.
diverse andere teams kijken vol ontzag naar de Tatra, het schijnt nogal een goede truck te zijn.
bij de technische keuring wordt de tatra afgekeurd omdat de rolbeugel te ver van de cabine gemonteerd is.
desondanks mogen ze toch meerijden, maar als er gevaarlijke proeven tussen zouden zitten kon de baan commissaris weigeren dat de tatra mee zou rijden.
Ron en Ton zijn al lang blij dat ze kunnen meerijden.
met hoog gespannen verwachtingen brak de zaterdag aan en de eerste proef bestond uit een stel opgestapelde boomstammen
als de twee helden hun Tatra erin sturen gaat het bij de tweede stam al mis.
de achter as glijd met een rembooster op een stam en een lucht aansluiting breekt af waardoor alle lucht wegloopt en de tatra uit de sectie getakeld wordt.
een dronken tjech last de aansluiting weer vast, en het team kan weer verder.
op zondag moeten ze als eerste door een vreselijke baggerbak, en halverwege blijven ze steken.
wederom wordt de Tatra geborgen en als het beest weer op het droge staat zien ze dat hij erg scheef hangt.
Nu zijn ze een onderdeel verloren welke de assen tegen de veren aanhoud, een zogenaamde banaan.
Dus gaan de jongens wroeten in de bagger om te kijken of ze het deel nog kunnen vinden.
dit is verloren moeite en met een spanband maken ze proffesories de as vast aan de veer.
Deze nood reparatie houd het net tot het renners kwartier .
hier en daar vragen ze rond of iemand nog ergens een banaan heeft liggen, of een tatra weet waar we er een van “lenen” kunnen
ook dit is een vruchteloze missie en het team besluit om er mee te stoppen en de boel op te laden en zo eindigd de eerste wedstrijd met de Tatra.
met gemengde gevoelen gaat het team op weg naar huis, ze moeten nog heel wat kilometers in hun oude schicht afleggen. Samen met de kilometers verdwijnt ook de teleurstelling achter de wagen,en na verloop van tijd gaan Ron en Ton weer plannen maken voor de volgende wedstrijd. Ton heeft het stuur in handen en als ze wat willen gaan eten bij een raststatte maakt de combinatie op de afrit een onverwachte heftige slinger. Gelukkig heeft Ton het stuur goed in handen. bij nader onderzoek blijkt dat er een stuurkogel van de spoorstang is afgebroken. Ton belt een service dienst en deze zijn al na een uur ter plekke. De twee monteurs kijken het zaakje aan en komen daarna met de mededeling dat het niet einfach zal zijn om voor dieze oeralte wagen onderdelen te vinden
Ron en Ton nemen maar een biertje op de goede afloop en na een uurtje belt de service dienst dat het tot morgen duurt eer de onderdelen arriveren. Noodgedwongen moeten de lieden de tijd doorbrengen op een ex oostduitse parkeerplaats met alleen een tankstelle er op. De volgende morgen rond negen uur zijn de monteurs er weer en de reparatie verloopt vlot. Om tien uur gaan de jongens weer op pad. De verloren tijd hebben ze goed besteed want samen hebben ze een plan gemaakt om een rolbeugel om de cabine te maken. Ron heeft een tekening gemaakt en uitgerekend hoeveel materiaal er nodig is. De rest van de reis verloopt voorspoedig en de Tatra word bij de werkplaats van Ron gedropt om de nodige aanpassingen te maken.
