1e wedstrijd EK trucktrial 2009, verreden op 30 en 31 mei in Montalieu Vercieu, Frankrijk.
Een stralende zon, 28 graden, een voormalige steengroeve en 30000 toeschouwers, dit waren de ingrediënten voor de eerste wedstrijd in een serie van zeven wedstrijden voor de strijd om het EK trucktrial. Ook wij waren afgereisd naar dit pittoreske zuid franse dorpje zo,n 50 kilometer ten oosten van Lyon. Op woensdag avond zijn we met het 4 man sterke team vertrokken voor de reis van zo,n 950 kilometer, en na een voorspoedige reden we om 6 uur namiddag het renners kwartier binnen waar mijn ouders zich al een plaatsje verworven hadden om het hele spektakel van dichtbij te volgen. De voorspoedige reis kon bij geschreven worden op het conto van Schoehuijs bedrijfs wagens uit Zaandam. De crew had de oplegger en de trekkende Renault weer prima nagekeken en klaargemaakt voor het nieuwe seizoen. Zo ook de door Oliehandel van Megen uit Zaandam beschikbaar gestelde brandstof was ruim voldoende om de hele combinatie naar het verre zuiden van frankrijk te brengen Mijn broer Wil van Gemeren functioneert dit jaar weer als vaste navigator en deze keer werd het team versterkt door mijn zoon Dave Smit en Marianne Pos.
Op vrijdag werden de wagens technische gekeurd, alle voorgeschreven veiligheids middelen zoals een stevige rolbeugel, 4 punts veiligheidsgordels, brandblussers en nog tal van andere zaken worden kritisch bekeken door de technische commissarissen. De door de organisatie voorgeschreven sponsor stickers worden uitgereikt aan de teams die deze in een vastgestelde volgorde op de voorgeschreven delen van de wagen aanbrengen. Hier ontmoeten wij ook onze mede strijders, en bewonderende blikken vielen ons ten deel. Deze winter hebben wij namelijk gebruikt om de 6×6 Magirus Jupiter geheel te renoveren. De zichtbare sporen van in het verleden gevoerde strijd zijn gecamoufleerd of gerepareerd. Er zijn wat technische aanpassingen doorgevoerd en de wagen is voorzien van een verse laag verf en diverse RvS verfraaiingen . Om 7 uur in de avond was het weer tijd voor het gebruikelijke defilé door het dorpje. De altijd enthousiaste menigte stond weer met grote getale langs de kant om de rook uitbrakende bonte stoet van vrachtwagens te begroeten met gejuich en applaus. Na de rondrit verzamelde de ren wagens zich bij de grote tent om de onvermijdelijke toespraak van de burgermeester en diverse andere sprekers waarvan ons niet geheel duidelijk was wat voor stem zij in het kapittel hebben aan te horen en aansluitend ons te laven aan de rijkelijk vloeiende witte wijn vermengt met cerise die zo een soort zoete rosé vormt
Zaterdag morgen om negen uur werden wij verwacht bij de rijders bespreking en om half tien begonnen wij met het verkennen van de eerste sectie. Onze klasse, de standaard 4 klasse bestaat deze wedstrijd uit zes deelnemers, waarvan twee nieuwe . Een van die nieuwe deelnemers is Udo Heidenreich welke bijna in alle klassen al een keer europees kampioen geweest is. Alleen de S4 had hij nog niet gehad, maar zijn auto lijkt niet zo geschikt voor deze klasse. Afwachten maar want je weet het nooit met hem De eerste sectie die we toegewezen krijgen is ingewikkeld, veel manoeuvreren binnen een kleine ruimte, en veel achteruit rijden. De start volgorde is gelijk aan het in het vorige seizoen behaalde EK plaats. Dat wil zeggen dat wij als derde starten, want de nummer drie is niet aanwezig, een mooi begin, kunnen we nog even de kunst bij de andere afkijken.. Wij rijden nog wat onwennig door de proef maar al gauw zitten we in de wedstrijd en verlaten deze proef met niet al te veel strafpunten, de deelnemers achter ons worden beide gediskwalificeerd vanwege het overschrijden van het afscheidings lint, zij krijgen daardoor veel strafpunten. De tweede proef van de zaterdag was ook redelijk ingewikkeld maar wel meer ruimte om te rijden. Als tweede gaan wij het strijdperk in en wij rijden goed, we bedenken wat ander manoeuvres dan onze voorganger en deze pakken niet allemaal goed uit. De gevreesde kampioen rijd zijn wagen vast door over een te hoge steen te rijden en zo zijn wagen als een tekkel op een stoeprand vast te zetten. Wij rijden niet onverdeeld maar de ander rijden toch beter waardoor we iets achter komen. Na de pauze moeten wij als eerste starten, gelukkig niet een hele zware proef . Tijdens de pauze hebben we de vooras van onze magirus gecontroleerd want er was ons een raar geluid op gevallen. Een kruisstuk van de steekas had flinke ruimte gekregen, de lagers hadden het begeven. Even repareren kon niet dus hoopten we maar dat hij het nog even uit zou zingen. Deze 3e sectie van de dag reden we als eerste, dus nu moesten we zelf een route bedenken. Doordat we een poortje probeerde waar we niet doorheen kwamen, alle andere lieten hem daarna liggen, verzamelde we ook hier weer wat extra punten. Ook de uitgang was ons niet goed gezind, pas na een alles of niets poging konden we het uitgangspoortje bedwingen. Het publiek reageerde enthousiast en we kregen een ovatie van de mensen. Na deze sectie was het inmiddels rond vijf uur geworden en onze mede deelnemers vonden het ook wel goed zo. Dit was de laatste sectie van de zaterdag en zo kregen we de gelegenheid om te gaan repareren, want een rot kruisstuk begeeft het vrij snel, en ik wilde niet het risco lopen om de volgende dag te moeten opgeven omdat deze het zou begeven. Afgezien nog van de schade die een gebroken as kan geven. Samen met mijn broer Wil en mijn zoon Dave begonnen we meteen na aankomst in het rennerskwartier om de boel te repareren. Dave leert voor vrachtwagen monteur dus als een pitbul valt hij aan Een redelijk intensieve klus, de gehele rechter wielnaaf van de vooras moet namelijk gedemonteerd worden om de steekas met kruisstuk te kunnen verwijderen en deze te vervangen door een reserve exemplaar. Deze naaf is erg zwaar en zonder hulpmiddelen niet te verwijderen. De oude steekas liet zich eenvoudig verwijderen maar de nieuwe gaf zich niet zomaar gewonnen, hij wilde niet goed passen maar na enige steekhoudende argumenten konden we hem overtuigen om dit wel te doen. Gelukkig kregen we hulp van Jos de Hond uit de S3 klasse, deze heeft een kraan op zijn auto. Een Duitse conculega sprong ook spontaan bij om te helpen, evenals Han Bussing, een deelnemer uit de P klasse hielp ons. De hulp was niet overbodig, om twaalf uur in de nacht waren we klaar met het repareren
Op zondag starten we om kwart over negen met de eerste sectie. Wij starte als laatste dus konden we kijken hoe het vooral niet moet. Deze sectie was qua hoeveelheid poortje niet zo moeilijk, maar de bottelnek zat hem in de plaatsing van de poortjes. Deze stonden bijna allemaal op zeer schuine stukken en over erg grote stenen heen De eerste starter, een Oostenrijks team met een Russische Ural truck was iets te overmoedig en liet hun truck kantelen bij het tweede poortje. De berging duurde nog al lang waardoor de tweede starter pas na een half uur kon starten. Toen wij dan eindelijk aan de beurt waren eiste het lange wachten zijn tol. De concentratie was verdwenen en op een gegeven moment waren we de coördinatie kwijt Enigszins geërgerd reden we door het uitgangspoortje, maar het bleek dat we deze proef bijna als beste gereden hadden. Niets is ons vreemd meer. De volgende sectie was erg ingewikkeld met veel manoeuvreren en puzzelen Wat erg belangrijk is om de tijd te nemen en rust te vinden Meestal krijg je rond de 20 minuten de tijd om een sectie af te ronden, en de kunst is dan ook om zoveel mogelijk tijd te gebruiken. Dit gaat ons inmiddels goed af, regelmatig zetten we de truck even stil om te overleggen. Stilstaan korter dan 3 minuten kost maar 1 strafpunt. De ex kampioen Udo moest na een poortje eruit gehaald worden omdat hij bijna van de berg rolde, diezelfde berg waar ik twee jaar geleden nog op zijn kop ging. Deze proef reden wij nu als beste, en de ex kampioen lieten we nu nog verder achter ons. Doordat de ingang van deze proef bestond uit een steile ingang bestaande uit een rotswand van 1 meter diep reden we wel onze cardanas krom, dit is de as die de vooras aandrijft. Deze proef konden we uitrijden en het was daarna weer pauze ook zodat wij deze as vervangen konden, anderhalf uur werk. We waren dan ook weer precies op tijd om de derde proef te rijden, een steile afdaling met onderaan poortjes diverse richtingen op, een proef waar we erg moesten improviseren. Wederom reden we als een van de beste, we konden niet eindigen als 1 of 2 maar een 3e plaats was zeker voor ons weggelegd. Onze concurrenten achter ons konden ons eigenlijk niet meer inhalen, zeker niet met nog maar een sectie te gaan. De laatste sectie was er eigenlijk alleen nog maar show voor het publiek, een afdaling met hier en daar wat poortjes waar er nix meer goedgemaakt zou kunnen worden. Zelfs al zouden we die niet meer rijden kon de 3e plaats ons niet meer ontgaan. En zo geschiede, we zijn afgedaald, maar toch gestegen. Zo behaald we met ons team een 3e plaats, een podiumplaats. Geen slecht begin voor het nieuwe seizoen
De volgende wedstrijd is in Tjechie, op 13 en 14 juni
Op http://www.trucktrialsport.com/ staat meer informatie over deze strijd der giganten.
Ron van gemeren
Juni 2009
