Na elf jaar Osnabruck weet ik inmiddels dat het geen lichte wedstrijd wordt. En zo ook deze keer weer wist Herman Smits, de hoofd scheidsrechter, er een waar slachtveld van te maken.De steengroeve die elke keer voor dit spektakel wordt gebruikt ligt op de Piesberg,En elk jaar ziet het er weer anders uit, want deze groeve is nog steeds actief in gebruik.Waar anders de grote cattepilar dumpers rijden is nu een rennerskwartier ingericht met een feesttent en natuurlijk de gebruikelijke eten en drink gelegenheden.Op de pas opgeblazen bergen steen zijn secties uitgezet, niet tot genoegen van iedereen overigens.Dit keer was Nederland rijk vertegenwoordigd, de drie, uit een in het verleden veel groter aantal delnemers overgebleven teams waren allen aanwezig.Het team van Jos de Hond, Han Bussink en wij natuurlijkOsnabr�ck ligt ook vlak bij Nederland, waardoor je er ook heel veel Nederlands hoort praten.Ook wij worden bezocht door relaties, op zaterdag was Peter Bramson aanwezig om ons moreel hoog te houden en op zondag waren de gebroeders Bos, de bedrijfsleider en diens adjunct van Anton van Megen oliehandel aanwezig om ons te supporten Mijn bijrijder was dit keer Bouk Schellingerhoudt uit westzaan, bouk heeft een ruime ervaring in de jeeptrial wat tot uiting komt in het inzicht wat hij heeft in het trialrijden.Mijn vaste bijrijder en broer Wil was verhinderd vanwege zijn vakantie,.Op zaterdag vingen we aan om kwart over negen, en de eerste sectie die we moesten rijden bestond uit een hele berg stenen, vari�rend in grote, als een voetbal en als een kubieke meter.Onze klasse, de S4 bestond dit keer uit zes trucks en de mensen van de teams stonden elkaar allemaal een beetje aan te kijken.Een normaal mens zou het niet in zijn hoofd halen om met wat voor voertuig dan ook deze materiaal sloperij te betreden.Niemand verplicht je om zo,n parkoer te berijden, maar ja het is een wedstrijd.Onze start positie was zeer gunstig, namelijk als vijfde, dan konden we eerst nog even aankijken hoe het eruit zou zien met de andere deelnemers.Jan borzym met zijn zwarte ural was de eerste, deze nam bij de ingang het lint mee, dus diskwalificatie.De tweede was Herman Anzini met zijn Steyer, hij reed een spoorstang doormidden, einde oefening.De derde was Udo Heidenreich met zin 500 pk sterke MAN, bij hem brak zijn aandrijfas, heeft deze gerepareerd in de sectie omdat er geen kraan bij kon komen om te bergen.De vierde was Philipp met zijn 52 jarige Faun, die kwam vast te zitten op een andere route, welke mijn idee was.En dan wij, die route die fhillipp nam was goed te doen maar dan moet je wel wat gas geven en houden, dus als eerste reden wij deze sectie in en door, na ons kwam Holger brouwers met zijn iveco en deze deed het kunstje ook na.
Zo stonden wij nu met betrekkelijk minder punten dan de andere voor in het klassement.Het was inmiddels wel al half een geworden, want door het bergen en repareren gaat veel tijd verloren.Na de middagpauze een iets makkelijker sectie, steile afdaling met een gruizige ondergrond ��Dus dat was wel een beetje spannend omdat door het glijden de auto moeilijk onder controle is te houden.Maar deze sectie wisten we goed door te komen alleen de uitgang kwam niemand uit, zo ook wij niet.Hier liepen een paar andere teams ons toch weer wat in.De laatste sectie van deze dag was ook wel een moeilijke, het eerste stuk bestond uit grote bergen steentjes waar hier en dar poortjes in geplant waren.Dit was nog moeilijk rijden, veel wegglijden en erg zijdelings schuine delen, daarna een afdaling naar rotsige bodem met nog een drietal poortjes en de uitgang.Ongeschonden kwamen wij hieruit maar we lieten wel een slagveld aan gebroken paaltjes achter.We stond nu nog steeds op een tweede plek in het klassement maar de ander teams kwamen met rasse schreden naderbij.Het werd nog een hele klus om deze plek vast te houden, de verschillen werden nu wel erg klein, een paaltje omrijden zou nu al en plaats schelen.�Zondag negen uur rijders bespreking en om kwart over negen stonde we bij de eerste proef,.Een verse hoop stenen met onbegaanbare poortjes.Eerlijk gezegd werd ik er een beetje droevig van.Hier kon gewoon niet gereden worden zonder brokken te maken en vast te komen zitten op die stenen.Bouk en ik hadden al besloten om de proef in te rijden en er weer achteruit uit vandaan, want om nu moedwillig mijn truck te slopen had ik geen zin in en dat ie het me niet waard.Anderen dachten er hetzelfde over en na enig gediscucheer �besloot de totale groep om deze sectie te weigeren, hierdoor krijgt iedereen hetzelfde aantal maximale strafpunten.De volgende proef� die we toen kregen was tenminste weer rijdbaar, een afdaling met wat schuine poortjes hier en daar.Als tweede moesten wij het strijdperk betreden, en de poortjes die we wilden rijden hebben we ook gereden zonder al te veel strafpunten.
Er was een erg schuin poortje dwars we over twijfelden, we besloten deze te laten liggen omdat het teveel risico met zich meebracht.Dit poortje zou door alle andere teams wel genomen worden waardoor we flink in klassering daalden.Een opgang welke philipp niet haalde reden wij moeiteloos met een hoop rook en stof op, dat dan weer wel.In de volgende sectie zat een hele hoge klim in, en boven op de klim was een plateau waar ook nog enkele poortjes stonden.Wij hadden al gezien dat het voor onze magirus deutz met zijn 180 pk absoluut gaan haalbare kaart was om daar omhoog te komen.En aangezien er ook geen alternatieven waren om ergens anders boven te komen zouden we hier door de meeste teams ingelopen worden en was een tweede of derde plaats voorgoed achter de horizon verdwenen.Ook phillipp en jan kwamen niet omhoog, zij hebben ook niet veel pk,sNa de pauze kregen we een sectie die bestond uit een hoop�� stenen dus.Wij lagen inmiddels zo ver achter dat we alleen nog maar zo goed mogelijk konden meerijden en hopen dat een ander ernstige fouten zo maken of uitvallen door mankementen.Ik nam enige nervositeit waar bij mijn mede teams, er kon nog van alles gebeuren bleek dus, Iedereen reed op het scherpst van de snede en probeerde de onmogelijkste dingen om nog maar een poortje te rijden.Wij moesten als laatste, we hadden dus lekker veel kunnen afkijken,Het voor ons te rijden deel van de sectie hadden we wel in het hoofd.Maar toen we alsnog verkeerd voor een poortje uitkwamen moesten we een aantal keer rangeren.Bij de vijfde keer van richting veranderen werden we afgefloten, de commissaris zei dat we zeven keer hadden gewisseld.Ondanks onze protesten en die van onze collega,s aan de kant moesten we de sectie verlaten, met een berg strafpunten achterop de laadbak.Toen stonden we al een na laatste, net onder phillipp, die stond laatste.We konden nu echt nix meer goedmaken.Nog een sectie wilden ze ons laten rijden, en deze was echt heel onverwachtHet was een lege sectie, en de opper commissaris stond er bij.Hij gaf iedereen twee paaltjes en die konden we naar eigen inzicht plaatsen.Dit was totaal nieuw, maar iedereen was geestdriftig bezig om zijn poortjes op een slimme of moeilijke manier te planten.Ik begreep de bedoeling wel van het opperwezen.Er gonsde veel commentaar door de trucktrial sc�ne, het was te moeilijk en te veel.Ik dank dat Herman Smits wilde kijken hoe we nu zelf een sectie zouden opbouwen, en welke moeilijkheidsgraad.Goed gevonden van herman, en zo wisten de trialers ook wat het is om een sectie te bouwen.De sectie was nu een wirwar van poortje en wij konden nog niet echt een route ontdekken.Inmiddels was het hard gaan regenen, phillipp en wij moeste als laatste rijden.Wij hebben samen maar� bedacht om niet meer te rijden, we stonden al zo ver achter dat het toch niet meer uitmaakte, en het zou ook niet zo laat worden, het was al tegen zes uur.In het klassement maakte deze proef niet veel meet uit, wel stonden de nummers een twee en drie een paar punten van elkaar af.Dit geeft wel aan dat het belangrijk is dat er heel goed beoordeeld word, en soms heb ik daar mijn twijfels over.De dames en heren baan commissarissen zijn ook mensen en een hele dag scherp blijven is best moeilijk.Zij zijn ook afhankelijk van hun marchals, deze geven ook aanwijzingen aan de commissaris.Meestal zijn de marschals van een club of zoals hier medewerkers van het rode kruis.Deze mensen doen heel erg hun best maar zij hebben geen of weinig kennis van het reglement.Dus of een poortje nu wel of niet gereden is kunnen zij niet altijd beoordelen.Wij hebben goed gereden, de meeste dingen die we wilden lukte ook, niet blijven hangen, of kapot gegaan, wat op dit terein een wonder mag hetenander teams zijn gewoon beter, hebben soms meer vermogen.Hoe dan ook, voor het team wheels over the world is het seizoen voorbij.Dit was voorlopig de laatste wedstrijd, er zijn nog wedstrijden in oostenrijk en Hongarije.Deze zijn voor ons te ver weg, het budget laat dat niet toe.�Ron van GemerenAug. 2009 ������