Een week na de wedstrijd in Thiembronne werd de laatste wedstrijd van het EK trucktrial 2012 verreden in Crailsheim, Duitsland. Aanvankelijk zou ik deze wedstrijd rijden, maar bij nader inzien heb ik de plannen gewijzigd. We zouden dan vanaf Thiembronne naar Crailsheim moeten rijden en dit is een afstand van zo,n ruime zevenhonderd kilometer. En aangezien de plaatsen in het EK al vast lagen en er hoe dan ook geen verandering in het klassement meer mogelijk was besloot ik niet heen te gaan.
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-005-.jpg 640w" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />
Dit opende dan meteen een mogelijkheid om een wedstrijd van een nieuwe Trucktrial organisatie te bezoeken. Deze nieuwe organisatie is ontstaan nadat een Duits team, Olav Gratz en Stefan Schoder onenigheid hadden gehad met de OVS. Deze onenigheid liep zo hoog op dat dit team niet meer mocht meerijden met het Europa trucktrial welke door de OVS geleid worden. Hierop besloten Olav en Stephan zelf een trucktrial club op te richten en een internationaal trucktrial kampioenschap te gaan organiseren. Zo is in 2012 de TTCD ontstaan, Truck Trial Club Duitsland, en dit jaar hadden ze meteen al 5 wedstrijden, 3 in Duitsland en 2 in de republiek Tsjechië . De wedstrijden in Tsjechië doen ze in samenwerking met de Tsjechische kampioenschappen.
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-018.jpg 640w" sizes="(max-width: 216px) 100vw, 216px" />
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-073.jpg 640w" sizes="(max-width: 210px) 100vw, 210px" />
De wedstrijd die ik wilde bezoeken werd verreden in de plaats Elbingerode in Duitsland. Deze plaats ligt in het mooie Harz gebergte, en de firma Fels Werke, een immense steengroeve stelde hun groeve ter beschikking van de TTCD. De TTCD is ook een club, dus met leden en een bestuur en een democratische structuur, Ze hebben een clubhuis, werkplaats en geven trainingen en je kan de club gebruiken voor eigen evenementen.
Op vrijdag togen Pipi en ik richting Duitsland om aldaar rond de namiddag na een kleine vijfhonderd kilometer, de laatste vijftig kilometer via een heel mooi maar smal en stijl lopende wegennet aan te komen op het bedrijven terrein van Fels Werke. Het rennerskwartier was gelegen op het hoogste punt van het terrein en keek uit over de groeve en de Harz. Het was voor mij ook nieuw, niet de gebruikelijke teams van het Europa trucktrial maar merendeel voor mij nieuwe teams Ook diverse oud bekend zag ik en een paar teams die overgestapt waren van het EK naar de TTCD Ook Robert Eberlein kwam al
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-017.jpg 640w" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" /> trucktrial hof fotograaf Robert Eberlein
enthousiast op me af, de op veel evenementen geziene  trucktrial fan, welke inmiddels is uitgegroeid tot de hof fotograaf der trucktrial gemeenschap was ook hier samen met zijn vrouw Karin aanwezig. het gevoel wat bij me opkwam was die van jaren geleden, dat ik samen met Frank Langenberg mijn eerste wankele stappen deed in de trucktrial wereld ik zag weer oude tatra,s, oude unimogs, een paar Zil,s met de originele V8 benzine motoren er in, diverse Ifa,s, niet de grote campers en duizend bommen en granaten opleggers met dito nieuwe vijfhonderd pk sterke trekkers er voor. Ik zag wat gedateerder materiaal, oudere caravans en diverse tenten, mijn transport zag er bijna modern uit, viel in ieder geval niet op door zijn leeftijd. Ik voelde me gelijk op mijn gemak tussen deze mensen waarvan ik het merendeel ook nooit eerder gezien had, Veel mensen waren ook afkomstig uit de oude Deutsche trucktrial meisterschaft de DTTM, welke vorig jaar ter ziele is gegaan. Ik wist ook niet dat er buiten het EK zo veel meer trucktrial teams bestonden. Zoals later bleek is een groot deel van de deelnemers van ex oost Duitse origine
Olav begroete ons hartelijk en na een praatje reikte hij ons het start nummer uit en nog een paar kleine stikkers. Na de administratieve handelingen en het betalen van het inschrijfgeld een plekje gezocht en de boel afgeladen, eten en slapen Nog een reden waarom ik naar deze wedstrijd wilde, ik bemerkte dat ik bij de EK wedstrijden veel te veel gebrand was op winnen. Nu is dat geen slechte eigenschap in een wedstrijd maar het is niet prettig als dat ten koste gaat van de stemming en het rijden op zich. Als je gehinderd word bij het denken door de constante druk te willen winnen is dat hinderlijken en belemmerd de fun om deel te nemen Bij deze wedstrijd wild ik nu eens kijken of het rijden op zich ook leuk kan wezen, zonder dat ik gehinderd wordt door prestatiedrang. Ook wilde ik hier met Dave eens proberen om hem te laten “rijden†dat hij kan bepalen hoe we een poortje nemen, achteruit rijden of vooruit een hindernis nemen. Alleen was het niet helemaal zeker of dat hij ook zou komen, hij had vrijdag namelijk een praktijk examen van de Inovam, voor tweede monteur bedrijfswagens. Hij wist niet wanneer hij klaar zou zijn, dus wist ook niet zeker of hij zou komen. Als hij niet zou komen zou Pipi haar bijrijders debuut maken, maar toen wij de volgende morgen uit het raampje keken stond daar mijn busje, die kwajongen was om vier uur ,s nacht aan gekomen . Om acht uur kwam het rennerskwartier langzaam tot leven, diverse benzine motoren werden langzaam tot leven gewekt en stonden al pruttelende en reutelend warm te draaien, de benzine uitlaatgassen teisterde onze ruikorganen. Naast ons werd een Zil afgeladen met behulp van een autokraan en het door Dave geparkeerde busje stond in de weg voor deze actie. Ik moest hem wakker maken, het gereutel der motoren had hem nog niet tot leven gewekt.
Om tien uur precies werd de rijders bespreking gehouden, daar dien je aanwezig te zijn volgens het reglement, kan zelfs bestraft worden met een boete, denk niet dat ze dat doen hoor. Ook hier krijg je wat details te horen en er wordt een verjaar kalender doorgenomen, klein minpuntje. Hier werden de klasse en secties bekent gemaakt en welke commissaris er werd toegewezen aan de klasse. De TTCD rijd alleen volgens de klasse indeling en wij togen naar de ons toegewezen sectie. De klasse S4 bestond uit twee Zil,s, een Tatra 815 en wij met onze magirus. De twee Zil,s stammen ook ergens uit de zestiger jaren en de Tatra was duidelijk nieuwer. Maar nog steeds heeft de tatra haar aandrijflijn gebaseerd op een lengte pijp met hieraan een zes tal pendel assen.  Dat deze al jaren toegepaste techniek soms minder geschikt is voor de trial haden Ton stoker en ik al jaren geleden ondervonden.  Op de pijp blijft de wagen nog wel eens hangen, en de wagen is daardor ook erg gevoelig voor kantelen. De secties zijn heerlijk ruim opgezet, verschillende moeilijkheids graden maar meestal goed te rijden. Het sectieplan welke je krijgt is duidelijk en in de getekende sectie staan het aantal poortjes, eventueel poortjes alleen voor de proto,s en de tijd welke er gereden mag worden
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-028.jpg 640w" sizes="(max-width: 216px) 100vw, 216px" />
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-106.jpg 640w" sizes="(max-width: 216px) 100vw, 216px" />
De reglementen tov het EK wijken ook iets af, zo mag je net zo veel van richting wisselen als je wilt, indien er een paaltje van een poortje wordt omgereden of gebroken bestaat het poortje niet meer, behalve als het gebeurd als je er mee bezig bent, zo mag er tegen het afsperband gereden worden, maar indien het breekt wordt je gediskwalificeerd voor de proef. Kost wel 8 punten als je het raakt, een paaltje omrijden kost twintig punten, bij het EK veertig. En zo zijn er nog een aantal verschillen welke ik ook nog niet helmaal weet De TTCD wil met dit reglement bewerkstelligen dat er gereden word in de secties, en niet gediskwalificeerd. Zo gebeurde het ook dat een klasse gevraagd had om in en uitgang te wijzigen. Zodat er bij de uitgang een steile berg bedwongen moest worden, mooi voor het publiek en de rijders zelf natuurlijk. Het rijden ging heerlijk, ik had dit keer niet het gevoel dat ik “moest†winnen. Vaak heb ik Dave gevraagd hoe we dus zouden kunnen rijden en over het algemeen ging dat goed. Soms kwamen we niet uit zoals we wilden,of door tijdgebrek verkeerde beslissingen genomen en zo
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-024.jpg 640w" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />
bijvoorbeeld weer eens vast gereden op de tussenbak doordat de heuvel kort en te hoog was. Op zondag de eerste sectie, Dave ad een plan bedacht om achteruit de sectie in te gaan en een groot deel achteruit te rijden. Ik heb de overtuiging dat achteruit rijden nooit gaat, alles is in spiegelbeeld en mijn oriëntatie is weg. Dus dit werd een strijdpuntje tussen ons, nadat ik opgeteld had dat Dave zijn plan minder wissels opleverde, en nadat Dave mij duidelijk had gemaakt dat het tussen mijn oren zat dat achteruit rijden heb ik
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-084.jpg 640w" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />
gecapituleerd en besloot Dave zijn plan te doen. Dit pakte heel goed uit, we sloten deze sectie af met de minste strafpunten. Langzaam begin ik in te zien dat ik veel meer naar hem kan luisteren, hij heeft blijkbaar een goed inzicht waarop ik meer zou kunnen vertouwen, hij leert snel. Een paar secties later was weer een lastige,veel poortjes tegen een schuine helling, ik had hier een andere gedachte dan Dave, en dit keer hield ik vast aan mijn plan. Hier hadden we dus de meeste strafpunten, ook omdat we een poortje wel geprobeerd hadden maar niet reglementair doorgereden, en bovendien twee paaltje omgereden van dit poortje dus zomaar tachtig punten meer dan de andere die dit poortje voor wat ie was en lieten liggen. Dave had hier de mening dat we een poortje van een andere kant konden nemen, maar ik deelde deze mening niet, achteraf had ik ook hier naar hem kunnen luisteren en het kunnen proberen, ik zat weer even in mijn oude modus, gehinderd door overtuiging.
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-097.jpg 640w" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />
Afgezien van wat kleine probleempjes, zoals de koppeling die in een verwrongen stand van het chassis niet goed meer vrij kwam en zodoende niet in een andere versnelling kunnen krijgen, en weer een brandstof systeem uitval was het was een hele mooie ervaring, en zeker voor herhaling vatbaar. Er heerst een ontspannen sfeer, organisatie is soepel, maar stipt. Zo dient de wagen qua veiligheid goed in orde te zijn, maar dit is natuurlijk ook voor jezelf. Dat er zaterdag een hele koude wind waaide was eigenlijk het enigste wat een beetje vervelend was, maar zondag was het een prachtige dag, en de TTCD was dik tevreden met zevenentwintig deel nemende teams, meer dan bij de meeste wedstrijden van het EK, en een bezoekersaantal van meer dan drieduizend mensen.
https://trucktrialsport.com/wp-content/uploads/2012/09/2012-Elbingerode-140.jpg 640w" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />
en wij, een derde plaats, verloren van een op vier cilinder lopende benzine ZIl, zonder sperren, maar gewonnen van een tatra 815, een soortgelijke auto waar ik in de negentiger jaren met Ton Stoker mee heb gereden.
Ron van gemeren
Okt 2012