2 e wedstrijd EK trucktrial 2009, verreden op 13 en 14 juni in Ostrava, Tsjechië.
Het zou een lange reis worden naar Tsjechië, ruim 1200 kilometer vanaf Wormer.Ik had ingeschreven voor deze wedstrijd zonder te kijken hoever het was. Maastal is het net over de grens van Duitsland, maar nu was het helemaal aan de andere kant van de Tsjechische republiek tegen de Poolse grens aan. Op woensdagavond vertrokken we precies om zeven uur in de avond, uitgezwaaid door Els en Thom, vrouw en zoon van mijn broer en bijrijder Dankzij een bijdrage in de kosten door mijn broer konden we deze wedstrijd rijden. Ik ga graag rijden in de avond want dan is er nog een beetje te rijden in Nederland. Anders ben je alleen maar aan het fileren en schiet je niet op. Wij reden richting Dresden om daar de grens over met Tsjechië over te gaan Jan Borzym, een collega truck trialer had ons uitgenodigd om bij hem langs te komen. Hij woont in de buurt van Dresden, dus het lag op de route, daar even een hapje gegeten en daarna zijn wij alvast weer gaan rijden. Jan zou een uur of drie in de nacht gaan rijden maar ik ben niet zo,n nacht mens. En jan heeft een Amerikaanse Volvo met ruim 400 pk dus hij kan iets sneller de berg op als wij in onze Renault G 300 manager van, juist ja 300 pk De grens met Tsjechië stelt dus nix meer voor, waar je vroeger achter in een lange rij kon aansluiten om de grens te kunnen overgaan rijd je nu over een moderne nieuwe 4 baans asfalt weg de grens over Meteen daarna wordt de weg smaller en slechter, en heel erge steile klimmen van 12 %. En het werd donker en regenachtig. Ik wist dat we een vignet of zo moesten hebben om op de autobaan in Tsjechië te mogen rijden. Na bij een paar benzine pompen gevraagd te hebben kwam ik erachter dat je een ‘box”moet aanschaffen. Deze box, een elektronisch doosje welke voor het raam geplaatst dient te worden word geladen met een bepaald geldbedrag en telkens als je onder een “poortje”doorrijd dan piept hij en verbruikt van het tegoed, tot het op is en dan moet je hem weer op waarderen Uiteindelijk een gelegenheid gevonden waar ze deze boxen verkopen Na wat geharrewar en onduidelijkheden een box met een tegoed verkregen. Het was inmiddels een uur in de nacht geworden en de regen was ook serieus geworden en de aanvankelijke lichte hoofdpijn had zich ontpopt in een vervelende zware koppijn. Wij weer rijden over duistere smalle en slechte wegen om een parkeerplaats voor de nacht te zoeken. Parkeerplaatsen zijn evenals politie nooit te vinden als je ze nodig hebt. Dus de stemming zat er echt in, na een uur een parkeerplaats gevonden, heel erg vol met collega’s, maar er was nog een plekje vrij, naast een koelwagen…….maar toch goed geslapen Half acht de volgende dag weer op pad om het laatste stuk naar ostrava af te leggen, ongeveer een 350 kilometer. De aanvankelijk goede snelweg gat langzaam over in de Oost-Europese stijl, erg hobbelig en slecht. Een soort betonplaten met hoogteverschil tussen de platen, op een gegeven moment konden we niet sneller rijden dan 60 kilometer per uur, anders rammelen wij en de Renault uit elkaar. Uiteindelijk tegen 4 uur rijden wij het rennerskwartier binnen, deze is gesitueerd op een grote parkeerplaats van een immens openlucht natuurzwembad. We nestelen ons naast Jan Borzym zijn wagen en laden af om de aan te melden en de technische keuring te ondergaan. Er moeten stickers bij geplakt worden en dit moet in een specifieke volgorde zodat we alles over moeten plakken. Wij besluiten eerst maar eens om wat te gaan drinken want het gehobbeld van de laatste uren en nu weer het gezeur over een paar stickers zet mij in de dwarse modus, wil kan zich hier ook in vinden. Later zou alles goed komen Deze nacht slapen wij een comateuze slaap
Zaterdag om negen uur is de rijders bespreking, het duurt allemaal erg lang voor we wat horen De S4 klasse is niet al te groot, 5 wagens totaal, Udo Heidenreich heeft de twee weken pauze gebruikt om er een achteras bij te bouwen, en er is een pompeuze 3 asser tatra aan onze klasse toegevoegd Udo is bijna in alle klasse europees kampioen geweest dus ik maak mij geen illusies over het verloop van de wedstrijd . Maar om half tien horen we dan dat er een sectie officieel geopend zal worden door een in ostrava geboren Dakar persoonlijkheid waarvan de naam ons niet echt bekend voor komt. Na de plichtpleging gaan we dan echt van start. De eerste sectie van de dag is niet echt moeilijk, paar kleine hellinkjes Jan Borzym met zijn zwarte Ural bijt de spits af, wij moeten als derde starten Zonder problemen komen wij door de sectie met het beste resultaat. De volgend is veel pittiger, een lange en stijle helling omhoog waar bovenaan 2 poortjes achter elkaar staan en 2 poortje van boven naar beneden. Dus indien we niet omhoog komen kost het ons minimaal 4 x 80 punten, 320 punten En ik zie zo al dat wij de helling niet opkomen, jan zou het ook niet lukken, onze beide wagen zijn zo rond de 200 pk. Zoals ik al dacht komen we er bij lange na niet tegen op. Dus we moeten de poortjes doen die we wel kunnen doen. Deze poortjes staan erg lastig en ik weet de magirus zo te manoeuvreren dat we heel erg zijdelings schuin staan en het kiepmoment ligt op de loer. Bij elke beweging die ik maak schuift het beestje zijdelings weg, ik heb hem niet meer onder controle en samen besluiten we om op te geven en de wagen met behulp van een kraan gecontroleerd af te voerenBeter veel punten dan op zijn kant met een hoop schade. De berging doet meteen de toch al in grote getale aanwezige publiek toestromen, om te zien hoe dom ik weer bezig ben geweest Ik mag graag in de belangstelling staan maar nu geneer ik me toch wel, en ik zit nog met mijn helm op in de cabine, wil staat in vol ornaat achterop om de singel om de rolbeugel te bevestigen. De berging onder de bezielende leiding van de directeur van de OVS, Charly Alfers, gaat goed en even later staan wij onze wonden te likken en het grote aantal behaald strafpunten te bezien. De rode MAN van Udo rijd vliegt met zijn 360 pk tegen de helling op, evenals de Oostenrijkse Steyer van Herman Anzini Jan, de Tsjechische Tatra en wij laten de berg voor wat hij is De volgend sectie wordt verreden na de pauze, wij zullen dan als eerste starten, iets waar we nog niet zo goed in zijn Het is een sectie met veel poortjes, een waterbak en de oppervlakte van het geheel laat ook te wensen over. Mijn broer wil en ik bedenken een plan en laten ons inspireren door plannen van andere deelnemerers, soms overleggen we mogelijkheden met andere deelnemers. Vol goede moed rijden we de sectie in, achteruit dit keer zo komen we beter uit voor een te nemen poortje, deze gaat goed, wederom heb ik een verkeerde inschatting gemaakt tussen de grote van mijn wagen en de grote van het parkoer. We improviseren wat mogelijkheden en ik wijk zo nu en dan af van ons plan omdat we beter uitkomen voor een poortje. Doordat er een bepaalde tijd staat voor een sectie weten net op tijd de sectie uit te komen. Een tweetal poortjes niet gereden en een slagveld achter gelaten van omgereden paaltjes. Maar we zijn tevreden, we hebben goed gereden, andere moeten het nog maar zo zien te doen. Alle anderen rijden, geleerd van onze fouten veel beter, alleen de tatra niet, deze is zo lomp dat hij eigenlijk nergens mee kan komen We hebben inmiddels zo veel strafpunten vergaard dat het heel moeilijk wordt om ons nog naar een goede klassering toe te loodsen. Er kan nog van alles gebeuren, ander auto,s kunnen nog vet in de fout gaan, of uitvallen. Dus we kunnen alleen nog maar scoren als ander deelnemers zichzelf in de nesten werken Dus we blijven scherp en we blijven mee rijden naar ons beste kunnen, een beetje tegen het gevoel in, want we staan wel erg ver achter, ruim 400 punten Deze zaterdag rijden we nog een paar secties en in de laatste sectie van de dag weet ik evenals de Steyer de magirus nog flink vast te rijden, het bergen kost bijna een half uur, als alle wagens uit onze klasse klaar zijn is het kwart over zeven geworden, we zijn de laatste De zondag verloopt ongeveer als zaterdag, de tweede sectie van deze dag starten wij wederom als eerste. De proef is niet erg moeilijk maar door een denkfout van ons, een poortje achteruit nemen welke we gewoon in een volgende ronde mee konden nemen en anpassant nog even een paaltje om te rijden, weten we ook hier weer de nodige punten te scoren. beide weten we nu dat we zo ver achter staan dat we onmogelijk nog een plaatsje kunnen stijgen, zelfs als onze voorligger nu zou stoppen kunnen we hem bijna niet meer inhalen. De rest van de dag rijden we gewoon mee, geen risico nemen en de boel heel houden. Het is ook zorg dat we geen hellingen kappot te maken zodat ander deelnemers die zich wel goed kunnen klasseren hier hinder van ondervinden. De tatra is er wel mee gestopt want hij kan helemaal nix klaarmaken in deze secties Maar deze lag dan ook al ver achter ons Het einde van de zondag, zoals ik al verwachte is Udo Heidenreich met grote voorsprong eerste geworden, jan tweede en herman met zijn Steyer derde. Wij hebben een na laatste plaats, de 4e bereikt. de secties waren moeilijk, kleine secties vol met onmogelijke poortjes, veel beklimmingen waar wij niet aan te pas komen. Soms lijkt het een beetje op een schaakspel, en soms is het klunen op de vierkante meter. Wij waren ook niet erg in vorm, en andere deelnemers waren ook gewoon beter Via polen zijn we terug gereden, prima wegen en goedkope diesel Bij de grens polen Duitsland hebben we kennis gemaakt met de Poolse vriendelijkheid. Om over de Poolse snelwegen te mogen rijden moet je evenals in Nederland een eurovignet kopen, ik wist dit niet. Bij controle voor de grens kon ik deze dan ook niet tonen, de vriendelijke jongeman in legertenue vertelde mij in goed Duits dat de boete voor deze nalatigheid zo ongeveer 800 euro kon gaan kosten….slik Na overleg met een collega mochten wij doorrijden, met de mededeling dat we een volgende keer er niet zo vanaf zouden komen. Wellicht zou het handig wezen als alle landen die lid zijn van de Europese unie de zelfde regels zouden hanteren?! De terugweg hebben Wil en ik gebruikt om het gehele weekeinde eens door te lichten en te kijken waar verbetering behoefd, en om zo tot betere resultaten te komen Want we moeten als team opereren, en dit is vele malen moeilijker als het lijkt Er zijn wat gedragingen waar ik beter mee moet omgaan, zo moet ik minder explosief reageren als het fout gaat in een sectie. Want dit is concentratie verlies. Wil kan zich het reglement meer eigen maken, want een goede kennis hiervan is essentieel. Dit alles kan leiden tot een verbeterende samenwerking , en dit kan een beter klassering bewerkstelligen. Want daar doen we ook voor, winnen.
Ron van Gemeren juni 2009