Trucktrial 2008
3e gereden wedstrijd
2 en 3 augustus
Verreden in Osnabruck, Duitsland
Als de naam osnabruck valt, dan gaan er bij de deelnemers aan het EK trucktrial een rilling over de rug. De proeven die hier uitgezet worden gelden als de zwaarste uit de serie van het EK. Dit was de 5e uit de serie. In deze nog in bedrijf zijnde steengroeve op de Piesberg leven de heren van de europa trucktrial organisatie, de OVS, zich helemaal uit. Als de groeve in bedrijf is wordt er dmv dynamiet grote stukken van de berg opgeblazen, welke dan in grote blokken naar beneden vallen. Daarna worden ze door grote shovels in nog grotere dumpers (kiepauto,s) naar beneden gereden waar grote steen brekers staan die ze vervolgens verpulveren totdat ze diverse grote hebben. Van grote kiezelsteen tot kwarts steentjes. Het meeste van het product wordt voor de wegenbouw gebruikt. Maar voor het zover is worden op de net opgeblazen bergen door overijverige baan commissarissen secties op uitgezet. En sommige commissarissen verwarren de trucks soms met soort springbokken die van steen naar steen springen. Bij deze wedstrijd wordt er altijd heel veel stuk gereden, meestal moeten spoor stangen en banden het ontgelden, maar ook gebroken aandrijfassen, scheuren en verbogen delen van het materieel zijn van de partij.
Op zaterdag begon de wedstrijd zoals gewoonlijk met een rijders meeting , om 9.15 uur en om 9.30 begon voor ons, de Standaard 4 klasse met de wedstrijd.� Mijn bijrijder, een onmisbaar persoon in het team werd dit keer ingevuld door Bauk Schellingerhoudt. Bouk heeft zijn sporen op het gebied van terrein sport wel verdiend. In vorige jaren is hij enige tijd actief geweest in het trialen met landrovers bij een landrover club. Ook is hij een niet onverdienstelijk wielrenner geweest in zijn jonge jaren, evenals zijn gelijknamige vader. De eerste sectie die dag bestond uit een 12 tal poortjes en was qua grondsoort niet al te zwaar. Geen grote keien maar wat grof zand en kleine stenen. Daar we de vorige keer een 2e plaats hadden behaald moesten we nu als 2e starten. De wagen voor ons, het Oostenrijkse team van Kröpfel met Herman Anzini aan het stuur reed zijn wagen halverwege de proef vast, en moest door een kraan verlost worden uit zijn benarde positie. Toen wij moesten starten hadden we nog niet een echt plan en we zouden daarom maar wat improviseren. We zouden de poortjes die we zeker konden nemen als eerste doen, zouden we vast komen te zitten hebben we die alvast gehad. Een steile pasage omhoog wilde de magirus jupiter 6×6 niet, maar een alternatieve weg omhoog ernaast wilde hij wel nemen. Toen we daar kwamen waar de steyer vast bleef zitten namen wij een ander route en nadat we als een shovel een berg stenen voor ons wegschoven was de weg vrij om door te gaan. De wagens na ons reden allemaal de zelfde route, maar wij hadden de minste straf punten. De volgend sectie moesten wij als eerste starten, dwz dat je geen voorbeeld hebt van andere wagens, dat je dus zelf een plan moet maken. Voor je een sectie gaat rijden krijg je een minuut of tien om de proef te voet te verkennen. Ook hier stonden een hoop poortjes, 10 stuks, en ze waren zo neer gezet dat er geen logica in te ontdekken was, tenminste niet in korte tijd. Wij starten dus weer zonder een plan en ik gokte maar op mijn ervaring, en die van Bouk, want ik was er na een sectie al achter dat Bouk een goede kijk had op het trialen. De poortjes die we reden namen we goed maar door een verkeerde interpretatie van de rij richting van een poortje kwamen we toch niet lekker uit voor de andere nog te nemen poortjes. We hebben nog even op het kantelpunt gestaan omdat we toch noch een poortje wilde nemen die eigenlijk niet meer haalbaar was voor ons. En aangezien we in de buurt van de tijdslimiet kwamen hebben we toen de proef verlaten om ook nog niet de strafpunten van het overschrijden hiervan te krijgen . Op 1 na slechtste resultaat, maar geen nood, er kwam nog meer…. De volgende en voor de zaterdag laatste sectie bestond uit 13 poortjes, hoezo 13…. Als laatste starte wij in deze erg gecompliceerde en vol met grote stenen proef. Onze voorgangers waren er allemaal, niet zonder moeilijkheden, doorheen gekomen. Deze proef gingen wij achteruit in omdat we dan beter uitkwamen voor het tweede poortje. Het derde poortje wat we wilde nemen gaf flink wat problemen. Het stond halverwege een berg stenen en iedereen had hier ook problemen gehad. Bij het afdalen richting dit poortje was er een hele grote steen voor de achteras komen te liggen. Elke keer aks we een poging deden om omhoog door het derde poortje te komen kantelde deze steen zo dat hij de achterassen van de grond kwamen en alleen nog tractie op de vooras hadden, en dit was te kort. Bij een alles of nix poging om er vol gas door te komen raakten we halverwege toch vast te zitten en werden we gediskwalificeerd omdat het de laatste poging was welke we konden doen Hierbij kregen we zoveel strafpunten van de niet gereden 10 andere poortje aan de broek dat we voorlopig wel even genoeg hadden. Op zaterdag eindigde we als zesde in het klassement.
Zondag is ons geen rust gegund want om negen uur moesten we al weer aantreden. De eerste sectie deze dag bestond uit….jawel stenen, groot en groter. Als 5e starte we die dag en de ze proef reden we lekker mee zonder de noemenswaardige problemen. Of het moest de steen zijn die de linker uitlaat pijp deed scheuren. De tweede proef die ze ons wilden laten rijden hebben we met z,n alle geweigerd. Deze was zo ruig dat we er te voet amper in konden lopen, de ingang konden we waarschijnlijk geen eens inkomen. De volgende 2 secties reden we ook goed mee, we bleven nergens steken waar ander door reden en qua punten gingen we ook gelijk op. Dit was ook wel fijn want een van mijn sponsors, Bunkerstation Anton van Megen uit Zaandam kwam eens een kijkje nemen met zij bedrijfs lijder wat ik zoal uitvreet met mijn wagen. Het was hun de eerste keer dat zij het trucktrialen life aanschouwden soms konden ze hun ogen niet geloven. Osnabruck is sowieso altijd een wedstrijd waar veel truck trial ge�nteresseerden uit Nederland heenkomen om te kijken. Het is de wedstrijd die qua kilometers het dichtst bij is. Maar we stonden met de punten zover achter dat een goede klassering niet haalbaar meer was. Alleen als andere dan� grove fouten maken kan je nog wat stijgen in de rangorde. Dat wil dus wel zeggen dat we niet moeten verslappen om evengoed te blijven presteren. Want ook die anderen kunnen fouten maken……maar het valt wel eens niet mee als je erg veel achter staat, maar er is progressie. Een 6e plaats, meer zat er niet in. En de schade bleef ook beperkt, voorbumper krom (en die is al verstevigd) , linker uitlaat pijp gescheurd en afgebroken, voorschokbreker krom, cardanas voor krom, diverse gescheurde lassen en een deuk in mijn ego. Gelukkig staat de garage van Schoehuijs bedrijfswagens weer garant voor de nodige reparaties. Bouk had het ook naar zijn zin, een goede bijrijder met erg veel inzicht ondanks dat hij de trial regels niet eigen is. Wellicht is het niet de laatste keer dat ik een beroep op hem gedaan heb….
Niet alleen de wagens hebben het zwaar te verduren, de baan commissarissen en hun marchals moeten zich ook de hele dag over deze stenen voortbewegen om de wagens te volgen in hun verrichtingen en zo hun jury rapport te maken. Er zal menig enkel kneuzen zoals we gezien en gehoord hebben. Zij zijn wel een soort springbokken, petje af voor deze mensen.
De volgend wedstrijd, de 6e uit de serie is in Nieder Ofleiden, Hessen. Mijn broer Wil van Gemeren is dan weer bijrijder. Deze wedstrijd is niet in het weekeinde maar op donderdag 4, vrijdag 5 en zaterdagmorgen 6 september. Dit heeft te maken met een gelijktijdige steinexpo die dan gehouden wordt. Het trucktrial zou passen in het kader van deze expo, we zijn benieuwd
Ron van Gemeren
